ŁOWICZ NIEBORÓW ARKADIA
Dzięki doprowadzeniu warszawskiej kolei żelaznej do miasta zaczęli przyjeżdżać okazjonalni turyści , aby podziwiać barwność ludowych strojów, a świetną do tego okazja była procesja Bożego Ciała. Zainteresowanie i artystyczne inspiracje budzić zaczął wełniak wraz z odzyskanie niepodległości w 1918 roku, kiedy zaistniała potrzeba podkreślania narodowej odrębności i kiedy to, co polskie, nie oznaczało jedynie tradycji szlacheckiej. Po II wojnie przywdzianie kolorowego stroju ludowego i uczestniczenie w uroczystościach kościelnych dla jednych było tradycyjnym elementem kultu, a dla innych demonstracją trwania przy Kościele, jako ostoi wiary i patriotyzmy, coraz bardziej zagrożonych totalitaryzmem komunistycznego państwa.
Obecnie trudno mówić o stroju łowickim, jako charakterystycznym dla środowisk wiejskich. Przez ostatnie 50 lat wskutek dużej migracji ludności zarówno ze wsi do miasta, jak i odwrotnie, a także dzięki sławie łowickiego wełniaka w skali światowej, strój ten jest coraz powszechniej pożądany wśród młodego pokolenia mieszkańców Łowicza i regionu, bez względu na ich pochodzenie, jakoś strój typowo paradny zakładany dla uświetnienia ważnych uroczystości rodzinnych i religijnych , jak chrzest, I komunia i ślub. Ubrani w taki strój Łowiczanie bardzo licznie uczestniczą w ostatnich latach w procesjach Bożego Ciała, co później w reportażach ogląda cała Polska.
